Iedereen loopt eens vast tijdens de Spirituele reis. Mocht je een korte motivatie video nodig hebben klik dan hier. Ook ik loop soms vast en het is niets om je voor te schamen. Het hoort bij de reis. Het is juist het perfecte signaal dat je onderweg bent naar iets nieuws. Je kunt geen verandering verwachten in je leven als je altijd hetzelfde blijft doen, toch?
Maar wat doe je als je merkt dat je vastloopt en verwacht van jezelf dat je doorzet? Dit is waar tweestrijd ontstaat. Aan de ene kant weet je dat je moet duwen, doorzetten en niet opgeven. Maar aan de andere kant weet je dat alles wat je nu doet niet de voldoening brengt die je op dit niveau in je leven verwacht.
Wat is de juiste keuze? Deze is belangrijk, want als je blijft duwen dan duw je energie. Je eist op. Je verwacht dat door de juiste stappen te nemen dat je beloond zult worden met wat je hoopt. Acties van wanhoop, want nu vertrouw je niet meer op wat er komen gaat. Je verwacht dat het oude zich zal herhalen, maar als het oude zich herhaalt... dan krijg je alleen maar wat je NIET hebt. Toch?
Dit is waar je je macht weggeeft. In de hoop dat het oude zich zal herhalen. Je wil dat manifestaties die je in het verleden voldoening hebben gegeven nu weer dezelfde voldoening brengen. Wat je bent vergeten is dat je een ander persoon bent. Je bent niet meer de persoon die de manifestaties vroeg en dat maakt het onmogelijk om voldoening te voelen in oude manifestaties.
Ook hier hunker je naar een verleden die niet bestaat. Je DENKT dat je toen gelukkig was (of niet) en dus blijf je daaraan denken, maar elke keer blijf je dezelfde rondjes lopen.
Je hebt zo hard gewerkt om jezelf naar een nieuw persoon te werken. Waarom zou je kiezen voor iets ouds? Wat gaat je helpen om de stappen te nemen voorbij het oude verhaal?
Ondertussen dat je twijfelt aan je volgende stappen neem je een stap achteruit. Re-group. Hoe vervelend het ook is om jezelf naar de achtergrond te drukken, de waarheid is dat je op de voorgrond niet meer waarde brengt.
Al deze tijd heb je, wat je dacht, de juiste stappen genomen; maar nu twijfel je. Je bent niet zeker van jezelf en dit is een gevaarlijke positie om te zijn. Maak af wat er afgemaakt moet worden, beweeg waar er bewogen moet worden, maar neem geen nieuwe beslissingen.
Wat ik over de jaren heb geleerd is, op de momenten dat ik het echt niet meer weet, een stap achteruit te nemen. Dit zijn de momenten waarop het Universum je nieuwe ideeën wil sturen. Ideeën die nog niet door zijn gekomen, omdat je druk was met andere stukken. Zoals je weet is manifesteren stap voor stap voor stap. Niets is in een keer klaar.
Dus jouw doelen ook niet. Maar het zijn de baby stapjes die momentum creëren en je helpen om het overzicht te bewaken. Rust uit, neem je tijd, maar ga niet te lang stilstaan. Ik noem het altijd bewegen door stil te staan. Bewust zijn van jezelf en daarmee durven luisteren naar de stemmen die binnenin je spreken.
Als je vastloopt dan weet je dat duwen geen zin heeft. Het lijkt dan juist erger te worden. De meer je duwt, de meer je verdwaald. Nu weet je niet wat je moet doen en of je wel moet doorzetten. Hoe frustrerend, want op dat moment schiet je in je Oude Zelf zonder dat je het door hebt.
Waak ervoor dat je beslissingen neemt vanuit je Oude Zelf in de hoop dat oude beslissingen dezelfde motivaties gaan drijven. Niets uit het verleden kan je op weg helpen, behalve de keuze om voor het nieuwe te gaan. Dat wat je nog niet kunt zien. Zo heb je het ook in het verleden gedaan. Het grappige hiervan is dat je elke keer dat je op dit punt staat weer twijfelt aan jezelf. Terwijl je hier al duizend keer bent geweest.
Reactie plaatsen
Reacties